Ultrasonograficzna diagnostyka zmian
w obrębie skóry bydła cz. I.: obrzęk podskórny

Powłoka wspólna, zwana potocznie skórą, stanowi zewnętrzną pokrywę ciała. Składają się na nią trzy warstwy: naskórek, skóra właściwa i tkanka podskórna oraz przydatki skóry, czyli włosy, paznokcie, kopyta, pióra, pazury, łuski oraz gruczoły. Skóra pełni liczne funkcje. Chroni organizm przed szkodliwymi czynnikami pochodzącymi ze środowiska zewnętrznego oraz – co bardzo istotne – nieuszkodzona skóra jest barierą ochronną przed drobnoustrojami chorobotwórczymi. Jest ona również głównym regulatorem temperatury ciała i gospodarki wodno-elektrolitowej oraz ważnym narządem zmysłu dotyku i czucia.
Część zmian w skórze bydła powstaje w wyniku zakażeń drobnoustrojami lub pasożytami. Inny rodzaj zmian pojawiający się w obrębie powłoki wspólnej jest wynikiem urazów lub konsekwencją zabiegów chirurgicznych. Należą do nich m.in. rany, ropnie, krwiaki, obrzęki, przepukliny czy odma podskórna. Klasyczna metoda oceny tego rodzaju zmian obejmuje badanie kliniczne, skupiające się na ocenie stanu ogólnego, zachowania, apetytu i temperatury zwierzęcia, a także oględziny i palpacja zmienionych miejsc. Kontrola wzrokowa pozwala wykryć obrzęk, rany lub obecność wydzielin, a badanie palpacyjne określić konsystencję, temperaturę i wrażliwość badanego obszaru. Diagnostyka różnicowa takich powierzchownych zmian w obrębie skóry jest trudna, ponieważ kilka różnych typów patologii ma podobną charakterystykę kliniczną. Ultrasonograficzne badanie powłoki skórnej w medycynie weterynaryjnej staje się coraz bardziej popularne. Ta nieinwazyjna metoda diagnostyczna służy zarówno ocenie stanu skóry zdrowej, jak i ocenie zmian patologicznych. Ultrasonografia może precyzyjnie rozróżnić niemal każdy rodzaj zmian w obrębie skóry. Czułość i swoistość ultrasonograficznej oceny wynosi odpowiednio 71-100% oraz 75-100%.