Nazwa niemetalu jakim jest selen (Se), która została nadana przez jego szwedzkiego odkrywcę na początku XIX wieku, pochodzi od starogreckiej bogini Księżyca – Selene. Kiedy Berzelius przez przypadek odkrył ten pierwiastek nikt, jak to bywa na początku większości odkryć, nie przypuszczał, że czerwono zabarwiony proszek w przyszłości będzie odgrywał fundamentalną rolę w wielu aspektach zdrowia zarówno człowieka, jak i wielu gatunków zwierząt. Ten pierwiastek śladowy jest dość słabo rozpowszechniony w przyrodzie i nierównomiernie rozmieszczony w glebie. W Polsce największe niedobory selenu obserwuje się w południowych obszarach kraju oraz na Pomorzu i Mazurach.
Selen w żywieniu świń
znaczenie biologiczne i konsekwencje niedoborów (cz. I)
Opublikowano w2/2024