Prewencja weterynaryjna klucz do sukcesu w produkcji świń (cz. II)

Wszystkie nowo nabywane świnie powinny otrzymać co najmniej dwie dawki środków przeciwpasożytniczych, mniej więcej w odstępie dwóch tygodni. Ważnym elementem profilaktyki przeciwpasożytniczej jest także regularny monitoring parazytologiczny. Próbki kału pobierane z każdej grupy technologicznej powinny być monitorowane co kwartał pod kątem obecności pasożytów wewnętrznych. Dalsze udoskonalanie programu odrobaczania opierać się powinno na wynikach tych badań. Zwierzęta powinny być także w regularnych odstępach czasu obserwowane pod kątem objawów klinicznych świadczących o pojawieniu się pasożytów zewnętrznych. W przypadku zauważenia objawów sugerujących infestację należy podjąć odpowiednie leczenie oraz profilaktykę, zależnie od stwierdzonych pasożytów. Młode świnie są bardzo podatne na wszy i roztocza, ale są też wrażliwe na stosowane środki lecznicze. Z tego powodu środki te powinny być nakierowane przede wszystkim na lochy. W celu monitorowania pasożytów zewnętrznych próbki należy pobierać od co najmniej sześciu zwierząt hodowlanych co 6 miesięcy, a o ewentualnym leczeniu decyduje lekarz weterynarii.
Istotną chorobą pasożytniczą świń, ważną także z punktu widzenia zoonotyczego, jest włośnica. To zoonoza przenoszona przez żywność i wywoływana przez nicienie z rodzaju Trichinella. Gatunki z rodzaju Trichinellidae zarażają głównie zwierzęta mięsożerne, gryzonie i zwierzęta wszystkożerne, w tym świnie. Transmisja między zwierzętami odbywa się poprzez spożycie tkanki mięśniowej, w której znajdują się żywe larwy włośni. U ludzi choroba wywołana spożyciem mięsa zarażonego włośniami może być śmiertelna. Podstawowym elementem zapobiegania włośnicy jest przerwanie jej łańcucha epidemiologicznego. Osiąga się to badając i wykluczając mięso zarażonych sztuk lub przez inaktywację larw. Rozwiązaniem równoważnym jest hodowla świń w warunkach kontrolowanych, po spełnieniu odpowiednich wymagań. Prawodawstwo UE ustanawia specjalne zasady zwalczania włośni, w tym wymóg badania każdej tuszy ubitych świń, z wyjątkiem świń z gospodarstw lub grup oficjalnie uznanych za stosujące kontrolowane warunki hodowli na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/1375 z dnia 10 sierpnia 2015 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli włośni (Trichinella) w mięsie.