Analiza porównawcza technik kastracji knurów

Głównym celem kastracji jest wyeliminowanie charakterystycznego zapachu pozostającego w przetworach
mięsnych uzyskanych po uboju samców niekastrowanych.
Oprócz kastracji chirurgicznej samców, hodowcy i producenci trzody chlewnej mogą, w zależności od kontekstu społecznego, systemu produkcji i zapotrzebowania rynku, wybrać alternatywne metody sterylizacji, które oprócz niewątpliwych zalet, również są obarczone swoistymi mankamentami.
W artykule przedstawiono inne metody kastracji prosiąt, jako alternatywę do kastracji chirurgicznej (bez zastosowania środków przeciwbólowych). Hodowla samców nietrzebionych (knurów) pozwala uniknąć bólu podczas kastracji, lecz zwierzęta te są narażone na stres w okresie tuczu spowodowany wzajemną, narastającą agresją. Okazuje się również, że przyswajalność paszy i jakość tuszy jest wyraźnie lepsza u knurów niż u wieprzów – samców poddanych kastracji chirurgicznej. Jednak, jakość mięsa oraz przetworów mięsnych uzyskanych poubojowo od knurów, jest niższa w porównaniu do wieprzków ze względu na charakterystyczny „knurzy” zapach, zmniejszoną zawartość tłuszczu śródmięśniowego oraz zwiększoną zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych. Opcjonalnym rozwiązaniem jest immunokastracja. Dzięki niej można z powodzeniem zapobiec pojawieniu się niepożądanego zapachu w mięsie, wyeliminować ból towarzyszący kastracji chirurgicznej oraz zniwelować stres związany z agresywnym zachowaniem zwierząt niekastrowanych. Stopień przyswajalności i wykorzystania paszy oraz jakość tuszy zwierząt po immunokastracji, plasują się w zakresie pomiędzy wieprzkami (po kastracji chirurgicznej), a knurkami (samcami niekastrowanymi). Przy czym, jakość mięsa od samców po immunokastracji jest bardziej zbliżona do jakości mięsa uzyskanego od samców po kastracji chirurgicznej.