Antyżywieniowe czy prozdrowotne?

Opinie o znaczeniu włókna w żywieniu świń, w ostatnich kilku dekadach bardzo się zmieniały. Początkowo było ono postrzegane jako silny czynnik antyżywieniowy, powodujący nadmierne wypełnienie przewodu pokarmowego i powstanie uczucia fałszywej sytości, oraz znaczące upośledzenie strawności kluczowych substancji odżywczych paszy, istotnych dla organizmu z racji dostarczania substratów budulcowych i energetycznych (Normy Żywienia Świń, 1993). Uważano w związku z tym, że zapewnienie wysokiej efektywności wykorzystania paszy przez świnie i tym samym optymalizacji wskaźników produkcyjnych, wymaga jak najbardziej efektywnego ograniczania koncentracji włókna w dawce pokarmowej i nie przekraczania zalecanych norm, które ustawiono na stosunkowo niskim poziomie, jeśli uwzględnić zawartość włókna w podstawowych surowcach paszowych. Wskazywano równocześnie, że dopuszczalne zawartości włókna mogą być wyższe od zalecanych, jednak należy się wówczas liczyć z niepożądanym efektem obniżenia rzeczywistej wartości energetycznej paszy. Jako przykład podawano, że wzrost koncentracji włókna w ziarnie jęczmienia o 1%, obniża jego wartość energetyczną o 3% (Normy Żywienia Świń, 1993).