Szczególną grupę bakterii są mykoplazmy, które nie mają ścian komórkowych. U trzody chlewnej najczęściej izoluje się Mycoplasma hyopneumoniae, która – podobnie jak Actinobacillus pleuropneumoniae – może samodzielnie wywołać objawy chorobowe
w przeciwieństwie do patogenów warunkowo chorobotwórczych, np. Escherichia coli, Clostridium perfringens.
W procesie diagnostycznym schorzeń o profilu bakteryjnym wykonuje się przede wszystkim posiew, a następnie izolację bakterii z pobranego materiału. Może nim być kał, mocz, mleko, narządy pobrane w trakcie sekcji zwłok, tkanki poronionego płodu lub wymazy. Kluczowe znaczenie dla prawidłowego rozpoznania ma odpowiednia próbka poddana badaniu. Powinno się ją pobrać
w sposób jałowy od zwierząt nieleczonych wykazujących objawy chorobowe, transportować w schłodzeniu; możliwie najszybciej dostarczyć do laboratorium, gdzie natychmiast wykonany zostanie posiew. Badany materiał poddaje się inkubacji na odpowiednich podłożach, które sprzyjają wzrostowi poszukiwanego patogenu, po czym dokonuje się jego identyfikacji.
Szczepionki autogeniczne
kiedy i jak stosować?
Opublikowano w3/2024