Cirkowirusy świń
aktualny stan wiedzy

Wirus PCV1 został po raz pierwszy opisany w 1974 roku. Późniejsze badania wykazały, że nie jest on patogenny, czyli nie wywołuje żadnej choroby u świń. PCV2 został zidentyfikowany w 1998 r. jako czynnik wywołujący poodsadzeniowy wielonarządowy zespół wyniszczający (PMWS). PCV3 opisano w roku 2016 u świń z objawami podobnymi do zespołu skórno-nerkowego (PDNS) wraz z zaburzeniami rozrodu oraz u zwierząt z objawami choroby wielonarządowej i zapaleniem mięśnia sercowego. Najnowszy gatunek, PCV4 opisano po raz pierwszy w 2019 r. w prowincji Hunan w Chinach, gdy jego obecność potwierdzono w próbkach pobranych od świń z objawami podobnymi do PDNS i ciężkimi objawami ze strony układu oddechowego i pokarmowego.
Od około 2000 roku nastąpiła znaczna intensyfikacja hodowli trzody chlewnej, przyczyniając się do zwiększenia liczby infekcji wirusowych u świń i pojawienia nowych patogenów. PCV2 odgrywa znaczącą rolę w ekonomice chowu i hodowli świń, prowadząc do ogromnych strat w produkcji trzody chlewnej, a także odgrywa kluczową rolę w etiologii choroby związanej z PCV2 (PCVAD). Zwiększona śmiertelność i zmniejszenie dziennych przyrostów generują dodatkowe koszty po stronie hodowcy (np. dodatkowa pasza, opieka weterynaryjna, leki, większe zużycie energii elektrycznej, wody, słomy itd.). Nowo pojawiające się cirkowirusy świń, takie jak PCV3 czy PCV4, mogą potencjalnie przyczyniać się do jeszcze większych strat ekonomicznych niż PCV2 ze względu na łatwość przenoszenia i rozprzestrzeniania się międzygatunkowego oraz potencjalnie wysokie tempo ewolucji. Poznanie roli i kontrolowanie nowych cirkowirusów świń ma kluczowe znaczenie dla zmniejszenia możliwości rozprzestrzeniania się różnych genotypów w przyszłości. Ze względu na izolację PCV3 od świń z problemami reprodukcyjnymi, prawdopodobny jest związek między PCV3 a zaburzeniami w rozrodzie. Aktywny nadzór epizootyczny, dalsze badania molekularne i epidemiologiczne, a także wstępne badania nad szczepionką są wskazane ze względu na liczne luki w wiedzy związane ze strukturą i patogenezą PCV3 i PCV4. W przypadku PCV4 jest zbyt wcześnie, aby stwierdzić, czy ma on znaczenie kliniczne w hodowli świń, aczkolwiek prowadzonych jest w tym zakresie coraz więcej badań.